Blant anna var der ein svart runding å sjå til, på eine sida av bordet. Dette skulle vise seg å vere ein fin opphaldsstad for alt dette tidlegare nevnte. Eg støvsuga først, så skura med grønsåpe. Draumemannen himla med augene, og gjekk inn att frå prosjektet. Han gjer det i svært mange tilfelle, når eg tenkjer meg om? :)
Men klappbordet fekk si nye storheitstid på stova vår. Og eg trur det trivst heilt fortreffeleg. Det ber stolt gamle og nye skattar, og står som ein soldat, like rank som for over hundre år sidan...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar